Урбана приказна во современ манир, „Градови на слика“ на Анастасија Самоилова

Fundación MAPFRE го објави победничкиот предлог на првото издание на KBr Photo Award, „Image Cities“ на фотографката Анастасија Самоилова. Биеналниот натпревар подразбира значајна парична награда, организација и презентација на избраниот проект во KBr Fundación MAPFRE во Барселона, како и во салите на Фондацијата во Мадрид , како и  објавување на книга. Во моментов е истиот е достапен во фондацијата KBr Fundación MAPFRE во Барселона, Шпанија.

Идејата за натпреварот произлезе како  предлог на Fundación MAPFRE, лансиран во 2021 година, со намера да ги поддржи младните фотографи на актуелната сцена. Изложбата „Images Cities“ е составена од педесет фотографии, избрани од повеќе од двесте слики.

Преку воведувањето на фотографијата во урбаното опкружување, Самоилова покажува, со поглед кој е и критички и естетски, каде нашите градови стануваат автентични колажи од слики. Промоцијата на „хиперфотогената“ архитектура го прават урбаниот простор да изгледа како имагинарен амбиент со сценографија која постојано се менува. Во него меѓународните брендови се надредени на локалната историја, удавени под визуелниот поредок наметнат од глобалниот капитализам.

„Image Cities“ ќе се претстави низ петнаесет различни градови низ светот, која започна со градовите Москва и Њујорк, а ќе продолжи во наредниот период низ Амстердам, Париз, Лондон, Брисел, Токио, Мадрид или Барселона.

Изложбата го нагласува исчезнувањето на индивидуалноста и рамнодушноста на минувачите пред преголемата изложеност на рекламни слики кои покажуваат начин на живот, развој на луксузни станови или технологија, накит, парфеми и модни реклами, „хиперфотогени“, колажи на светли бои и јасни контури, прикажувајќи игри на рефлексии или композиции последователни рамнини, во кои се истакнува монументалноста на основната архитектура.

Делото на Самоилова е под влијание на големите имиња на документарната традиција како Ежен Атже на почетокот на 20 век, или особено релевантни личности како Беренис Абот или Лизет Модел. Употребата на рефлексивни игри или композиции од страна на Самоилова во нејзините снимки потсетуваат на работата на Ли Фридлендер, еден од најпочитуваните уметници, заедно со делата на Дајан Арбус и Гари Виногранд од доцните 1980-ти години на минатиот век. Последната група фотографии е посветена на ликот на жените во градот. Женската фигура е центар на потрошувачкото општество, објект и предмет на рекламирање. Нешто што нема никаква врска со проблемите и грижите на граѓаните во градот денес.

Сегашниот економски контекст, на неолибералните економии, меѓусебно поврзаните финансиски пазари, глобалните слики, меѓународните економски и културни центри покажуваат сè повеќе сличен урбан контекст. Од друга страна, градовите како Њујорк, Париз, Лондон или Москва се обидуваат да ја промовираат разликата, нивната сопствена индивидуалност која ги обдарува со специфичната историја секој од нив. Сепак, сите градови се на пат кон генерички урбан пејзаж. Архитектура обединета со нејзините материјали, домови или канцеларии практично иста. Овој проект ја анализира улогата на фотографијата во откривањето на овој идеолошки јаз помеѓу бараниот урбан идентитет и хомогената реалност што ја покажуваат нејзините слики.

Композицијата на нејзините слики е фактор од голем интерес за Самојлова. Преку стилот на овие и нивните надредени елементи, таа успева да ги добие резултатите што ги бара. Во овие -визуелни колажи-, кои започнуваат со серијалот Landscape Sublime, може да се открие влијанието на работата на различни руски уметници од историската авангарда, како Наталија Гончарова или Лиубов Попова. Нејзините колажи се направени, генерално, преку слики без авторски права земени од интернет. Таа печати, сече, склопува, склопува и го зема тродимензионалното за да се врати на дводимензионалното еднаш фотографирано, во работен процес кој го фаворизира прирачникот и мануфактурното. Во Image Cities, овој ресурс станува очигледен преку техниката на сликање.

Некои експерти истакнуваат дека Самоилова би ја отелотворила женската фигура еквивалентна на машкиот фланер, количката на Шарл Бодлер. Во оваа смисла, уметникот би станал современ фланеус кој патува низ градот на 21 век покажувајќи ја неговата помалку препознатлива страна и доведувајќи ја во прашање улогата на сликата, а особено функцијата што таа ја истакнува преку фигурата на жената, во глобалното општеството.