Структурна експресија во чекор со функцијата во проектот за Универзитетот IESEC во Мексико

Архитектонското студио Dellekamp/Schleich со седиште во Мексико Сити го заврши проектот за кампусот на универзитетот IESEC, специјализиран за применета уметност и техничките науки. Кампусот се наоѓа на две главни патни правци во градот Салтиљо, главен и најнаселен град на мексиканската држава Коахуила де Сарагоса, лоцирана југозападно од градот Монтереј, Мексико.

Кампусот е проектиран во универзитетска област која е стратешки лоцирана, така што станува репер за различните урбани размери што го опкружуваат. Од друга страна, концептот предложен за изградба на проектот користи репликативен систем, развиен во низа фази, во зависност од тоа како се добиваат потребните ресурси.

Dellekamp/Schleich проектира кампус чија главна цел е амбициозна програма во која применетата уметност и техничките науки можат да комуницираат, без да се изгуби од вид максималното искористување на ресурсите.Проектот го фокусира својот формален израз на структурата, каде што естетиката е директен резултат на употребата на суровини и материјали со ниско одржување.

Првата фаза е изградена во зграда во форма на „Т“ во која се сместени главните програмски содржини: администрација, студиски простории и повеќе простори. Конструкцијата е главно од  армиран бетон и тула, генерирајќи слика на високо експресивен формален минимализам.

Кога ќе се развијат гореспоменатите фази од комплексот, ќе се разграничи агора која ќе биде центар на активност, состаноци и живот на кампусот во кој ќе можат да се вкрстат науките и уметностите.

Во потрага по утопијата на достапното знаење, ентузијастички еден режисер одлучува да се обложи на нов кампус во кој ќе можат да комуницираат применетата уметност и техничкките науки.

Со оглед на буџетските ограничувања, а во согласност со принципите на arte povera, максималното искористување на ресурсите претставува почетна точка на овој проект. На овој начин, архитектонскиот израз е управуван од структурата, додека елементите се сведени на минимум, за да се зачува само суштинското. Естетиката е директна последица на суровините и ниско-одржливите материјали, што создава јазик кој зборува за едноставноста и текот на времето. Од друга страна, идејата за реплицирачки систем, како и пристапот на низа фази, беа клучни за развој на сет што ќе се гради како што ќе се добијат повеќе ресурси.