Широкоаголен поглед: Архитектурата како општествен проблем во серијата MANPLAN 1969-1970

Кралскиот институт на британски архитекти (RIBA) претстави нова изложба фокусирана на серијата „Manplan“ започната од Architectural Review во 1969 година за да се анализира состојбата на архитектурата и урбаното планирање во Велика Британија. Изложбата е отворена за јавноста од 13 септември до 24 февруари 2024 година

Изложбата под покровителство на Drinkall Dean со развојот на 2D дизајн од Pyrah Design, ја трансформира галеријата за архитектура на RIBA во простор за прикажување на повеќе од 70 врамени фотографии, публикации и прикази на обемен документарен материјал, направени од реномирани професионалци како што се Иан Бери, Патрик Вард и Тони Реј-Џонс, кои ретко се реобјавуваат и никогаш досега не биле изложени.

Во 1969 година, списанието Architectural Review ја започна серијата „Manplan“ за анализа на состојбата на архитектурата и урбанистичкото планирање во Велика Британија. Предлогот беше револуционерен и во амбицијата , а особено во извршувањето и радикален по својот тон и стил, истакнувајќи ја употребата на фотографијата како основна алатка за комуникација на идеи и критика на влијанието на архитектурата врз општеството. Многу од темите што ги опфати серијата остануваат релевантни и денес, вклучувајќи ја урбаната сиромаштија, економската несигурност, учеството на заедницата во процесот на планирање и улогата што архитектите можат да ја играат во создавањето на праведно општество.

MANPLAN не беше само радикална, понекогаш брутална анализа на изградената средина од тоа време, туку денес служи како неопходен потсетник за британскиот живот во доцните 1960-ти. Нивната намера била да ги земат „реалните потреби, а не минималните стандарди како критериуми“.

Помеѓу септември 1969 и септември 1970 година, беа објавени осум специјални изданија, од кои секое е посветено на одделна област на човековата активност засегната од архитектонските и урбанистичките одлуки. Надворешните уредници, вклучувајќи ги Норман Фостер и Вирџинија Макинс, заедно со специјално поканети фоторепортери и фотографи, беа поканети да ја артикулираат темата на секое издание.

Сликите што го дефинираа Манплан не наликуваа на ништо претходно видено на страниците на Architectural Review. Композицијата се фокусираше на луѓето, префрлајќи го акцентот од самата архитектура на човечкиот елемент во изградената средина. Впечатливите црно-бели слики, направени со камера од 35 милиметри во духот на фоторепортажата, создадоа силна визуелна изјава за поддршка на текстот на секој број, со теми како што се „Религија“, „Здравје и благосостојба“, „Фрустрација“ и „Образование“.

Целокупната порака беше силен, бескомпромисен и високо критички коментар за современите услови за живеење, отелотворувајќи го и идеализмот од 1960-тите и разочарувањето кое се чувствува на крајот на таа деценија. Многу од обработените прашања остануваат исклучително релевантни и денес.

„Оваа изложба, со чистата моќ на нејзините фотографии, нè враќа во време на предизвици, нееднаквости и разочарувања, но и во време на протести и кампањи, на многу начини, многу слични на нашето овде и сега. „Тоа е навремено потсетување за важноста на учеството на граѓаните во одлуките што ги засегаат нивните заедници и за улогата што архитектите можат да ја играат во создавањето поправедно општество, изјави Валерија Каруло, главен куратор на изложбата и куратор на фотографии во РИБА. Од тука, изложбата е почит на златното доба на архитектонската мисла, кој, во голем дел, се должи на визијата на општествено свесен покровител на уметноста.