Ричард Сера (1938-2024)

Ричард Сера, најпознат по своите заоблени структури од ‘рѓосан челик, како што е серијата „Прашање на времето“, тешки 1.034 тони, која ја исполнува главната сала на музејот Гугенхајм Билбао, почина во вторникот во својот дом во Њујорк. Сера е роден во Сан Франциско во 1938 година од мајка Русинка и татко Шпанец, кој работел на бродоградилиште.

Ричард Сера ја претвори архитектурата, во постојан услов на неговата уметност и беше препознатлив по создавањето на процес за свиткување на челикот Кор – Тен, што му овозможи да го организира просторот и според неговите зборови, да го секвенционира искуството на невидливите физички сили на природата во неговите проекти. „Работам на границата на она што е можно“, изјави Сера во една прилика.

Студирал ликовни уметности на Јеил од 1961 до 1964 година, каде што ги завршил студиите. Во раните 1960-ти стапил во контакт со Филип Гастон, Роберт Раушенберг, Ад Рајнхард, Џозеф Бојс и Френк Стела. Во 1964 и 1965 година Сера добил стипендија за патување и заминал во Париз, каде често ја посетувал реконструкцијата на студиото на Константин Бранкуси во Музејот на Националната модерна уметност.

По различни патувања низ јужна Европа и северна Африка и по неговата прва самостојна изложба во Рим во 1966 година, тој се преселил во Њујорк, каде во неговиот круг на пријатели биле Карл Андре, Валтер Де Марија, Ева Хесе, Сол Левит и Роберт Смитсон.

Во поглед на материјалите Ричард Сера, започнал да експериментира со гумата, пред да се насочи кон растопеното олово и на крајот челик, материјал чии својства и потенцијал тој вродено ги разбирал благодарение на неговото време работејќи во челичарници за време на неговите рани години во Калифорнија.

Тој ги идентификуваше Џаспер Џонс и Џексон Полок како негова главна инспирација. Неговите скулптури го реконструираат минимализмот во монументален размер користејќи ламиниран челик Кор-Тен со оксидирана површина. Скулптурите како што се извртените елипси (1996-1997) се меѓу најпознатите уметнички дела на 20 век.

Неговата работа, во монументални размери, воспоставува интересен дијалог со поморските челичарници и со работата на современите скулптори како што се Хорхе де Отеиза или Едуардо Чилида. Врска која ќе се искристализира во Шпанија, кога неговото пријателство со Френк Гери (преку неговиот татко) го инспирирало да создаде седум монументални скулптури нарачани од музејот Гугенхајм во Билбао, кои ќе бидат поставени во најголемата просторија на музејот. Седумте скулптури се приклучуваат кон неговото дело Serpiente (1994–97), направено за инаугурацијата на Музејот, создавајќи во обем и димензија импозантна музејска поставка