Реноар – сликал радост и трагал по убавина

Пјер Огист Реноар е роден во Лимож на 25. февруари 1841. година. Бил четврто дете на Леонард, скромен кројач, и Мерл, кој исто така работела во текстилниот сектор. На четиригодишна возраст, семејството се преселило во Париз, каде што ја открил својата најголема страст: цртањето.

За кратко време, Реноар се истакнал со својата работа на едноставни цветни украси во работилница за порцелан, а подоцна и на сè покомплексни проекти, како што е портретот на Марија Антоанета. Во 1858. година, работата пропаднала и Реноар се обидел да основа сопствен бизнис.

Средба со импресионистите која менува сè

Во 1862. година се зашишал во Школата на убави уметности и ги посетувал часовите на швајцарскиот сликар Марк Глеир. Таму ги запознал Бази, Моне и Сисли, со кои ги споделил своите први искуства и го посетувал познатото Café Guerbois, познато место на средби на уметници и интелектуалци.

Набргу, чувствувајќи се „клаустрофобично“ поради академските рамки што им биле наметнати, четворицата пријатели почнале да сликаат на отворени простори. Реноар имал многу блиски односи со Моне. Се случувало и двајцата да ги стават штафелаите еден до друг и така сликаат.

За разлика од своите пријатели, тие не ги презираа официјалните салони и посетуваа некои од нив. На ист начин, во 1873 година учествувал во основањето на анонимното друштво на сликари, скулптори и гравери, кое на 15. април 1874. година ја организира познатата прва изложба во просториите на фотографот Надар.

На почетокот на 20. век бил познат сликар, но му бил дијагностициран ревматоиден артритис. Со текот на времето, болеста се влошувала. Во последните години од животот неговите раце биле толку деформирани што едвај ги мрдал, а за да продолжи да слика, ги врзувал четките за зглобовите. Починал од срцев удар ноќта на 2. декември 1919 година, откако завршил едно од своите дела.

Придржувајќи се до импресионистичкиот идеал, Реноар барал субјективно толкување на светот во кој окото на сликарот ги диктира законите: она што се гледа во даден момент, во следниот е различно.

Реноар може да се дефинира како сликар на радоста: за него сликарството значело радост на живеење, потрага по убавина и фасцинација од природата. Така, кога мајсторот Глер го критикувал овој негов аспект, тој искрено одговорил: „Да не се забавував, немаше ништо да сликам!“