Пјер-Луи Фалоси. Екологијата како единствена визура на градот

Музејот за архитектура и  културно наследство (Cité de l’architecture et du patrimoine) во Париз, како еден од најважните простори во францускиот град фокусиран на архитектурата, посветува изложба на делата на францускиот архитект Пјер-Луј Фалоси, меѓу кои и Grand Prix National de l’Architecture 2018 година, како највисоко професионално остварување.

Изложбата претставува своевидно сиже на целото негово дело и мисла со голем избор на проекти, теми, инспирации и поими кои влијаеле врз него.

Пјер-Луј Фалоси ја артикулира својата работа околу поимот „глобален пејзаж“ што го развил и во текот на неговата кариера и во неговата кариера во наставата по архитектура. Со посебно внимание на важноста на сегашната еко-состојба, Пјер-Луис Фалоси ја фокусира својата работа на постоењето на за него суштински елемент: „екологијата на погледот“. Cité de l’architecture et du patrimoine ги следи стапките на претходните изложби посветени на работата на големите архитектонски фигури кои го одбележаа своето време, од Вобан до Клод Парент.

Изложбата посветува посебно внимание на естетските, етичките и конструктивните вредности на неговата работа, како и посветеноста со која им пристапува на големите предизвици на нашето општество, особено на еколошките, како што истакна жирито при доделувањето на наградата во 2018 година.

За Пјер-Луј Фалоси, изборот да биде архитект произлегува како последица на „визуелна опструкција“: Изградбата на зграда пред семејниот дом што на 13-годишна возраст ја избриша „визијата за неговото детство“ во градот Ница, морето, големата карпа, ридовите, заливот, подножјето. Овој „оптички шок“ ќе го придружува целото негово истражување за идејата за архитектура и пејзаж. Ќе биде особено заинтересиран за културата на погледот во историјата на уметноста, фотографијата и особено во кинематографијата.

Преку наставата и неговите проекти се родија неколку концепти кои се претставени како структурен дел на изложбата:

– Поимот „глува историја на местото“: да се состави со сите заборавени траги, болки, солзи, војни, тишина, форма на „обратна археологија“.

– Поимот „естетика на заканите“: справување со сите актуелни закани, поплави, загадување, бучава, катастрофи; важноста на еко-конструкцијата и архитектурата на итноста.

– Поимот „оптичка седиментација“: согледување дека при секоја интервенција архитектурата и пејзажот имаат влијание во потесниот и поширокиот контекст.

Овие концепти се структурално појаснети со презентираните проекти на настанот, како и влијанието на личностите како: Жорж Мелиес ( неговата фасцинантна студија), Ле Нотр (генијот на перспективата), Хуберт Дамиш (за неговата работа и неговата книга „Потеклото на перспективата“), Жил Делез (за прашањето за сликата на времето и подвижната слика), филмаџиите (Микеланџело Антониони, Андреј Тарковски, Абас Кјаростами, Јасужиро Озу, Акира Куросава, Роберто Роселини, Жан-Лук Годар), за нивниот уникатен начин. на приближување кон светот на архитектурата, кадрирањето, просторот, „позадината на пејзажот“ и неговото претчувство за актуелниот свет.

Изложбата претставува избор на проекти и своевидно патување од археолошкиот центар Мон-Бовр до Националното училиште за архитектура во Тулуз, поминувајќи низ проекти како што се Европскиот центар за депортирани борци на отпорот во кампот Струтхоф, Центарот за историја кај Валми итн.