Нултата емисија на штетни гасови е невозможна мисија за воздухопловната индустрија

Со зголемениот број патници и притисокот за брзо изнаоѓање решенија за намалување на емисиите, воздухопловната индустрија мора да се справи со проблемите со горивото, честите патници и многу други предизвици.

За воздухопловната индустрија, 2020 година беше шокантна година. Бројот на патници се намали за 75 отсто во споредба со 2019 година, и како резултат на тоа, имаше значителен пад на емисиите на стакленички гасови кои потекнуваат од авијацијата, пишува Гардијан.

Меѓутоа, кога земјите се отвораат и луѓето повторно почнуваат да летаат, се очекува воздушниот сообраќај полека да се врати на претходните нивоа.

Се очекува индустријата да се врати на бројот на патници од 2019 година на глобално ниво до 2023 година, како и на претходно планираните проекции за раст.

Сепак, тоа е лоша вест за планетата. Емисиите на јаглерод диоксид од воздухопловството најверојатно ќе бидат тројно поголеми до 2050 година.

Но, ако светот сака да го ограничи глобалното зголемување на температурата на 1,5 степени Целзиусови, тогаш мора да ги намали емисиите на јаглерод диоксид на нула.

Авијацијата е комплициран сектор за т.н декарбонизација. Покрај тоа што има сложени технолошки решенија и дополнителни скриени влијанија врз климатските промени, има и нерамномерно распределени клиенти кога станува збор за богатството и моќта.

Постојат неколку главни пречки што овој сектор на економијата ќе треба да ги надмине за да се постигне неутралност на јаглеродот.

Долго време, керозин беше единствената достапна опција за погон на авиони. „Летањето во суштина бара многу енергија, така што авионите треба да се потпираат на високо-енергетски горива“, вели Јагода Егеланд, експерт за авијациска политика во Организацијата за економска соработка и развој.

Чистите горива ќе се користат се повеќе со текот на времето, но експертите предвидуваат дека тие ќе сочинуваат само неколку проценти од потрошувачката до 2030 година, и најверојатно нема да имаат значително влијание до 2050 година.

Воздушниот сообраќај е одговорен за околу два и пол отсто од глобалните емисии на јаглерод диоксид, но неговото влијание врз затоплувањето е всушност далеку поголемо поради другите гасови и честички што ги емитува на голема надморска височина.

Обично се нарекуваат „влијанија без јаглерод“, тие вклучуваат емисија на исклучително штетни азотни оксиди. Тие ретко се предмет на климатски влијанија, но влијанијата без јаглерод може да имаат три пати поголемо влијание од авијацијата врз климатските промени во споредба со јаглерод диоксидот. Малку е веројатно дека овој проблем ќе се реши на краток рок, со оглед дека е од мала важност. Сепак, ЕУ почнува да посветува се поголемо внимание на ова прашање.

Некои тврдат дека технолошките решенија ќе бидат премногу бавни за да се намалат емисиите што произлегуваат од воздухопловниот сектор, така што опцијата е да се воведат мерки за намалување на патниците со цел да се ограничи штетата што ја предизвикуваме на климата.

Повеќето влади, вклучувајќи ја и владата на Обединетото кралство, во голема мера не сакаат да управуваат со побарувачката, истовремено ограничувајќи ги емисиите од воздухопловната индустрија, но Франција и Австрија ги направија првите чекори во таа насока.

Сето погоре укажува дека е потребна посилна иницијатива за решавање на проблемот со загадувачите „во воздухот“, кој во голема мера недостасуваше досега. Меѓународната авијација е надвор од Парискиот климатски договор, бидејќи тој договор се однесува на домашните емисии на една земја.

Акциите што ЕУ ги спроведува на нејзина територија се охрабрувачки, а владата на Велика Британија веќе имаше консултации за стратегијата за нула емисија на јаглерод диоксид што произлегува од авијацијата.

Сепак, најголем раст на потребата за комерцијални летови во наредните децении се очекува надвор од Европа и САД, особено кај растечката средна класа на земјите во развој.

Останува на развиените земји да го водат патот во намалувањето на штетните гасови, што потоа ќе даде поголем простор за притисок врз земјите во развој.

Дури и во екот на зголемените напори авијацијата да се усогласи со свет со нула емисии на стакленички гасови, некои компании се обидуваат да развијат авиони кои уште повеќе ја загадуваат животната средина. Пример за ова се суперсоничните летала.

Тие се катастрофални за климата и треба да се ограничат на истите еколошки стандарди што важат за класичните авиони пред да пристигнат на аеродромите.