Стручњаци од САД и Турција во најновата студија која ја предводел Универзитетот „Флиндерс“, покажуваат дека геополимерите зајакнати со обновливи природни влакна и направени од индустриски нуспроизводи и песок на база на отпад од топење на олово или производство на стакло, можат да одговараат на цврстината, издржливоста и квалитетот на собирање при сушењето на бетонот кој содржи природен песок. Бетонот е најраспространетиот градежен материјал, со 25 милијарди тони кои се користат на годишно ниво. Тој троши околу 30% необновливи природни ресурси, а емитува околу 8% од глобалните емисии на стаклена градина.
Наодите на тимот научници укажуваат на значаен потенцијал за употребата на природните влакна во развојот на градежните материјали, во кои врзивното средство и агрегатот се заменети со индустриски нуспроизводи и отпадни материјали. Испитувањата покажале дека геополимерите кои користат отпаден стаклен песок покажуваат супериорна цврстина и помала апсорпција на вода од оние кои содржат природен речен песок, додека геополимерите на база на топилничарска згура имаат помало собирање во споредба со геополимерите од природен речен песок. Во експериментите се вклучени и природни влакна како што се коноп, јута и бамбус.