На поларните мечки им се заканува исчезнување до 2100 година

Научниците за прв пат предвидоа каде, кога и како најверојатно ќе исчезнат поларните мечки, предупредувајќи дека доколку емисијата на стакленички гасови остане на сегашно ниво, сите освен неколку примероци во Арктикот најверојатно ќе исчезнат до 2100 година.
Многу е веројатно дека во следните 20 години многу поларни мечки ќе започнат да паѓаат репродуктивно, што ќе доведе до нивно исчезнување на некои локации, се вели во најновото истражување објавено во списанието „Nature Climate Change“, пренесува „Гардијан“.

Во оваа студија, научниците испитувале како поларните мечки ќе бидат засегнати од две различни сценарија во однос на емисиите на стакленички гасови.
Се претпоставува дека, освен ако не се намали оваа емисија, поларните мечки ќе преживеат само во најсеверниот архипелаг во Арктикот во Канада до крајот на векот. Дури и ако има умерено намалување на емисиите, дури и тогаш се претпоставува дека поголемиот дел од популацијата на поларната мечка на Арктикот ќе доживее репродуктивно откажување до 2080 година.
Научниците проценуваат дека остануваат помалку од 26 илјади поларни мечки, распоредени во 19 различни субпопулации кои се движат од Свалбард во Норвешка, до Заливот Хадсон во Канада и до морето Чуки меѓу Алјаска и Сибир.
Поларните мечки не можат да најдат доволно храна на копно и да се потпираат на морскиот мраз од кој ловат. Тие често прават дупки во мразот и чекаат со часови за оброк да се пробие на површината. Но, како морскиот мраз се намалува поради климатските промени, така ќе бидат и поларните мечки.

“За некое време е јасно дека поларните мечки ќе страдаат од климатските промени“, вели Питер Молнар, биолог на Универзитетот во Торонто и водечки автор на студијата.
“Но, она што не беше целосно јасно е кога можеме да очекуваме дека ќе дојде до пад што на крајот може да доведе до нивно истребување. Не знаевме дали тоа ќе се случи на почетокот или подоцна во овој век“, додава тој.
Поларните мечки се потпираат на енергетски резерви собрани за време на зимската ловна сезона за да ги преживеат летните месеци. Иако мечките се навикнати на гладување со месеци, нивната физичка состојба, репродуктивната способност и опстанокот на крајот ќе се намалат, доколку бидат принудени да останат без храна премногу долго.
Кај популацијата на јужното Бофорово море на Алјаска, биолозите веќе забележале дека бројот на поларните мечки паѓа за 25 до 50 проценти за време на период на слаб мраз кога мечките биле принудени да гладуваат премногу долго. И во западниот дел на Заливот Хадсон, едно од најјужните живеалишта на поларните мечки, населението се намали за приближно 30 проценти од 1987 година, пренесува РТС.
Со моделирање на употребата на енергија на поларните мечки, научниците успеаја да ги пресметаат границите на издржливост на овие животни. Потоа, Молнар и неговите колеги ги комбинираа овие прагови со предвидениот број на идни денови без мраз во морето, за да утврдат како тоа ќе влијае на различните живеалишта на Арктикот.

Студијата испитува 13 од 19-те светски популации на мечки, што сочинува 80 отсто од вкупното население на овој вид. Мечките кои ја населуваат областа позната како екорегион на архипелагот во канадскиот Арктик не се вклучени затоа што географијата на таа област – острови и тесни канали – го отежнала предвидувањето на идниот степен на мразот.
Од ова проучено население, поларните мечки во јужниот дел на заливот Хадсон и Дејвискиот теснец во Канада „најверојатно“ ќе доживеат репродуктивен неуспех до 2040 година во случај на сценарио без намалување на емисиите.
Поларните мечки во поголемиот дел од Алјаска и Русија ќе имаат сериозни проблеми до 2080 година. И до 2100 година, неизбежно е овие популации да доживеат репродуктивен неуспех, што ќе доведе до истребување доколку земјите не ги намалат драстично емисиите на гасови.
За разлика од другите видови на кои им се заканува лов или уништување на шумите, поларните мечки можат да се спасат само ако се заштити нивното живеалиште, што бара глобално решавање на климатските промени.
Претходните истражувања покажаа дека дури и ако ги намалиме емисиите на стакленички гасови утре, ќе бидат потребни уште 25 до 30 години за да се стабилизира волуменот на морскиот мраз заради количината на јаглерод диоксид што веќе е во атмосферата.