Колку храната што ја фрламе влијае на климатските промени

Климатските промени и концентрацијата на стакленички гасови во атмосферата се значително под влијание на прехранбената индустрија. Таа придонесува за зголемување на емисиите на стакленички гасови, уништување на шумите и намалување на нивото на водата, а сето тоа има негативни последици врз животната средина.

Низ историјата, поголемиот дел од површината на планетата е покриен од пустината, а шумите и пасиштата доминираат во нејзините предели. Во последните неколку векови, тоа драстично се промени, така што значајни области на диви живеалишта беа отстранети и претворени во земјоделско земјиште, што беше едно од најзначајните влијанија на човештвото врз животната средина.

Прехранбената индустрија, која вклучува производство, но исто така и процесите што се случуваат откако храната ќе се пресели од фармата кон потрошувачите, како што се преработка и дистрибуција, значително придонесува за емисиите на стакленички гасови ширум светот. Уште поневеројатно е влијанието на храната што завршува како отпад.

Храната се произведува и преработува на повеќе од 570 милиони фарми, во кои учествуваат уште поголем број земјоделци и посредници од целиот свет, а дел од тој процес е и значителна потрошувачка на енергија.

Производството на храна е одговорно за повеќе од една четвртина, дури 26 проценти од глобалните емисии на стакленички гасови, пишува порталот Клима 101.

Тоа звучи како исклучително висок процент, но имајќи предвид дека тоа е основна потреба на секоја личност, овој факт може да се разбере.

Сепак, она што е многу потешко да се разбере е количината на храна што никогаш не се јаде.

За да може да се произведува храна, треба да се потрошат многу ресурси. Потребно е земјиште, вода, ѓубриво, а за време на производствениот процес има голема потрошувачка на енергија. Сепак, се проценува дека приближно една четвртина од произведената храна никогаш не се јаде. Поголемиот дел е фрлен, оштетен или расипан во синџирот на снабдување, уште пред да стигне до потрошувачот.

Отстранувањето и расипувањето на храната е голем проблем, меѓу другото, бидејќи емисијата на стакленички гасови од отпадот од храна значително придонесува за климатските промени.

Џозеф Пури, истражувач на Универзитетот во Оксфорд и Томас Немечек од истражувачкиот сектор за земјоделство и животна средина во Цирих, во нивната глобална мета-анализа на системите за храна објавена во списанието „Сајанс“, ги оценија ефектите на производството, пакувањата и дистрибуцијата на храна врз емисиите на стакленички гасови.

Ова истражување покажа дека отпадот од храна е одговорен за дури шест проценти од вкупното ниво на стакленички гасови во светот.

Отпадот од храна се генерира во сите фази на синџирот на снабдување, почнувајќи од бербата, производството и преработката, преку трговија, дистрибуција и конечно потрошувачка.

Европската комисија процени дека околу 90 милиони тони храна годишно (или 180 килограми по лице) се фрлаат само во Европската унија, а голем дел од нив сè уште се јаде.

Нивото на стакленички гасови генерирани од отпад од храна е скоро три пати поголемо од глобалната емисија на гасови од авијацијата.

Ако требаше да го разгледаме овој процент во контекст на националните емисии на гасови, вкупниот отпад од храна ќе се изедначи со Индија како трет најголем емитер во светот. Кина, со 21 процент од годишните емисии, и САД, со 13 проценти, се единствените две земји во светот што произведуваат повеќе стакленички гасови од прехранбената индустрија.