Порта3 – градежништво, архитектура и екологија Порта3 – градежништво, архитектура и екологија

Трајко Димитров, дипл.инж.арх.

Бројни беа поединечните искажувања на архитектите на Македонија, вклучени во семејството на ААМ или вон неа, во јавните медиуми, гласила и сл. поврзани со проектот "Скопје-2014". Посебна специфична тежина би морале да имаат ставовите на ААМ, заземени на Вонредното собрание на Асоцијацијата одржана на 10 март 2010 година, посветена само на ова прашање. Помеѓу бројните набројувања во потрага по виновниците од нашите редови, што на време не ја прочитале крајната намера и цел, и на време не ја "фатиле" вистинската страна, во понудениот воведен текст поделен на редовното изборно собрание на ААМ одржано на 18 февруари годинава, во набројувањето на девијантното однесување на поединци, кои довеле до ваквата "затечена" состојба на архитектурата (и архитектите), се препознав себ

е си во групниот портрет за дил "на ситно".

Дивна Пенчиќ, дипл.инж.арх.

Ако основа за реализација на владиниот проект „Скопје 2014“ се најновите, а веројатно и сите останати досегашни Измени и дополни на Деталниот урбанистички план Мал ринг, тогаш истакнувањето на сериозните грешки, недоследности и противпланерски услови за градба кои ги пропишува овој план е клучното ПРОТИВ овој проект!!!
Аргументите ПРОТИВ овој план можат да се разгледуваат на повеќе нивоа и тоа:

Сметам дека ниту објектите изведени по земјотресот 1963 година, ниту проектот „Скопје 2014“ што се реализира во 2010 година, не се сместени ниту во времето, ниту во контекстот. Изградбата на Скопје 1963 година била авангарда за тоа време, а проектот на Кензо Танге го подигна нивото на животниот простор на жителите на Скопје. „Скопје 2014“ од своја страна го вкопува градот под земја, со него се враќате назад. Целта на овој проект веројатно била да оформи некакви темели. Тие темели се градат на основата на некои остатоци, кои се базирани на оригинал кој реално не постоел.

Антонио Петров, предавач на универзитетот Харвард.

Долго размислував дали вреди сега да се дебатира и пишува за политичкиот проект Скопје 2014, зашто триумфот на политиката и поразот на урбанистите и архитектите се евидентни. Дали е возможно да се дебатира со владината машинерија, со платени индвидуалци од сите области, со набрзина новооформените ,,невладини здруженија и организации,, се разбира и тие добро платени, и не сакаат да слушнат за поинаква размисла, а камоли да дебатираат аргументирано и цивилизациски.

Благица Блажевска, дипл.инж.арх.

Запомнете го плоштадот, зашто плоштад веќе нема да видите. Кога сите јавачи ќе го вјавнат и објектите ќе се доградат, ќе остане малку место за нешто друго!

Што претставува проектот “Скопје 2014“?

Обид по секоја цена за самонаречена грандиозност и монументалност на архитектурата, а и скулптурата. Тие не се одраз на естетско - филозофска студија. Тука има вткaено дневна политика за локална употреба, неиживеани и злоупотребени национални наметнувања од различни пориви, присвојување на туѓи вредности. Стануваме паланка каде секој може да го докаже своето лошо воспитување, љубовта кон кичот, ниската страст, насилништвото, немањето чувство за заедништво, јавен интерес, обврски и права кои произлегуваат од сето ова и без кои градот го нема.

Корнелија Конеска, дипл.инж.арх.

Проектот е мегаломански кич и е одраз на комплекс на помала вредност и фрустрација. Не само што генерално не одговара наменски и функционално, туку под знак прашалник се ставени скоро сите професионални аспекти: димензионирање, инфраструктурно поврзување, вклопување во опкружувањето (зашто не станува збор за градење на празна ливада, туку за вклопување во веќе со векови оформено урбано милје), а да не зборуваме за стилската (не)прикладност и економската (не)оправданост. 

Поводот за моето размислување на темата триумфални порти е секако нејзиното предвидување во урбанистичкиот план на центарот на нашиот главен град.
Затоа ќе напишам нешто за оваа тема која во моментов го окупира вниманието, како на архитектите, така и на пошироката јавност.

Од друг агол, ке казам нешто за нашата несамокритичност и илузија во која живееме, која не донесе во ситуација на катастрофална ерозија на моралните вредности. На најхрабрите им остана привилегија барем да имаат свој став по некои работи и истиот да можат да го презентираат, а вие сте храбро списание. Затоа ја почитувам вашата рубрика како едно од малкуте места каде може слободно да се дебатира, а да не се посега по делови од сопствено искажаното мислење, кое има смисла со својата целовитост.