КАСТЕЉАНА 266. Преку делото на архитектот Фернандо Игераз

Фернандо Игераз (Fernando Higueras), фундаментална личност без која неможе да не се замисли шпанската архитектура од втората половина на 20 век. Голем дел од професионалниот опус и уникатност, лежи, во неговиот став на постојан бунт против конвенционалното.

Тој никогаш не им се потчинуваше на доминантните трендови и беше пред меѓународните градителски тенденции во своето време. Неговите проекти содржат силна експресивност, со необична внатрешна кохерентност. Неговата архитектура е јасно неформална, иако може да се врами во ригорозен структурен поредок, обединувајќи ја функцијата, формата, структурата и украсот. Други значајни карактеристики на неговите проекти се засноваат на формалната сложеност и употребата на органски морфологии, иако утврдени во едноставни геометриски шеми.

И ако она што ја опишува неговата личност е единствено архитектурата, тогаш таа се сведува на два основни постулати: композициски, структурен ред и чистина од една страна, верност кон сопствениот стил на другата.

Фернандо Игераз е дел од генерацијата која изврши голема преобразба на шпанската архитектура по периодот на притисоци и изолираност од диктатурата на Франциско Франко. Оваа генерација, која ги вклучува архитектите помеѓу 1954 и 1960 година, ги  чувствуваше на своите плеќи општествените неповолности по првите дваесет години од диктатурата. Периодот од 1960 до 1980 година се сметаат за ренесансни, кога всушност урбаното планирање, политиката и севкупното општество радикално се менуваат.

Овој текст е посветен токму на еден таков проект, дело на шпанскиот архитект Фернандо Игераз кој е речиси заборавен,  станува збор за станбено-комерцијалниот комплекс на ул. Кастељана 266. Проектирана 1974 година и завршена во 1978 година,  која се издвојува главно по својата органска фасада.

Архитектонските константи на делото на Фернандо Игераз можат совршено да се оценат во анализата на Кастелана 266. За оптимално разбирање и проучување на ова дело, претходно е спроведена историско-културна рамка за периодот помеѓу 60-тите и 80-тите години на минатиот век. Политичките аспекти, урбаните промени или колективното домување од голем интерес во тој историски момент се дел од темите што се истражуваат во овој дел и кои помагаат да се лоцира Castellana 266 во времето и просторот. Тоа не е негово најпознато дело, но едно од последните во неговиот богат творечки опус.

Ова е фаза во која тој и дава уште еден пресврт на својата конструктивна креативност, неговите непроменливи се веќе дефинирани, во која тој ги развива и созрева своите креативни константи. Во овој период, Игуерас се надмина себеси во неговите архитектонски непроменливи, како што може да се види во структурната композиција на станбениот блок.

Анализирајќи ги архитектите на кои им се восхитувал и ги проучувал, можно е да се разберат грижите на Фернандо Игуерас и да се визуелизира хармонијата со нив во сопствениот стил. Во личната библиотека на Фернандо, денес во Фондацијата која го носи неговото име, може да се пронајде литература од : Антонио Гауди, Френк Лојд Рајт, Сантијаго Калатрава, Феликс Кандела, Пјер Луиџи Нерви, Кензо Танге, итн.

Четирите најзначајни карактеристики кои ја дефинираат нејзината архитектура се традицијата, органските и биолошките аналогии со природата, структурализмот и големата креативност. Во неговото творештво се истакнува изразувачката моќ и големото присуство на природата. Неговиот мурал, кој претседава со пленарното собрание на Мадрид, е добро познат. Меѓу неговите признанија ги вбројува Националната награда за пластична уметност (1963) и Златниот медал за заслуги во ликовната уметност (1993).

На одреден начин и како заклучок, фигурата на Фернандо Игераз, освен што е малку признат мајстор на шпанската архитектура, е лик способен да предизвика загриженост и фасцинација, со навистина алармантни нивоа на генијалност и интелигенција.

Суштинска фигура во архитектонското проучување на 20 век во оваа земја, истражувањето на мислите или методологиите на Фернандо Игерас е секогаш збогатувачка и фасцинантна вежба, која може да доведе единствено кон поголем восхит кон неговото дело.