Кактуси во Македонија

Кактусите се растенија кои припаѓаат на фамилијата Cactaceaе, која ја претставуваат повеќе од 1.600 видови. Природниот ареал им се простира на Северна, Средна и Јужна Америка, поточно во пустинските предели.

Кактусите се главно бодликави сукулентни растенија, кои одлично вегетираат во сушни месторастења. Поимот сукулент ги претставува сите видови растенија кои имаат сочно и месесто ткиво, кое има способност да задржи поголема количина на влага за нормален развој на растението во сушните периоди. Кактусите најчесто имаат дебело стебло кое содржи хлорофил, додека листовите се модифицирани во трње. Корењата им се плитки и широко разгранети со цел да можат полесно да ја апсорбираат површинската вода. Цветовите најчесто им растат поединечно, а се карактеризираат со многу живописни бои.

Поради својата атрактивност и малите потреби во поглед на одгледување, многу често се користат како собни растенија. Може да се размножуваат вегетативно и генеративно.
Најголемите кактуси се среќаваат во пустинските предели на границата помеѓу САД и Мексико. Станува збор за Сагуаро, кактуси кои се од видот Carnegiea gigantea. Тие имаат релативно долг век на живот. Имаат право стебло, во форма на ракета, а по 75-тата година од животот може да почнат да формираат странични „раце“. Некои единки од овој вид може да живеат и по 150 години, и да достигнат до 15 метри во височина. Најголемиот виден Сагуаро кактус е Шампионскиот Сагуаро, кој вегетира во Аризона и е со вртоглави 13,1 метри во височина и дијаметар на стеблото од 3,1 метар.

Кактуси и во Македонија

Иако звучи неверојатно, и во Македонија може да се сретнат предели обраснати со кактуси. Најпозната е Долината на кактусите што се наоѓа во село Клисура, во близина на Демир Капија каде кактусите во подолг период од годината пленат со своите жолтеникави цветови. Според биолозите, џуџестиот кактус кој го населил тој предел успеал да се приспособи на конкретните услови на месторастење, благодарение на влијанието на медитеранската клима од Белото Море.

Се претпоставува дека птиците од југ го имаат пренесено семето. Со оглед на тоа што станува збор за многу спорорастечки вид, а во овој крај го има во изобилие, тоа дава индикации дека првите единки кои се појавиле, таму се присутни уште пред повеќе од десетина години.
Освен во селото Клисура, површини населени од кактуси може да се сретнат и во пробиштипското село Барбарево, како и во околината на Велес, поточно кај манастирот Св. Димитрија. Според многумина, кактусот во овој дел од Македонија е автохтоно растение.