Како Холанѓаните ја користат архитектурата за да го хранат светот

Холандија е втор најголем извозник на земјоделски производи во светот, а тајната на нивниот успех меѓу другото лежи и во употребата на архитектонски иновации.

Овој рејтинг на Холандија е всушност извонреден со оглед на фактот дека пред неа се само Соединетите Американски Држави кои имаат 237 пати повеќе обработливо земјиште. И покрај оваа разлика, Холандија во 2017 година извезе земјоделски производи во вредност од скоро 100 милијарди американски долари и дополнителни производи поврзани со земјоделството.

Архитектонската иновација, исто така, има значително влијание врз успехот на Холандија во ова поле, што најдобро може да се види од воздухот. Поточно, фотографиите на Том Хеген од „Гринхаус“ прикажуваат бројни пространи стакленици, некои на површина од 70 хектари и секако доминираат во архитектонскиот пејзаж на југот на Холандија. Интересно е што оваа земја има вкупна површина под стакленици од 93,3 квадратни километри, што е, на пример, двојно поголема од вкупната површина на Нов Белград.

Во регионот на Вестленд, кој Национална географија го нарече „стакленички главен град на Холандија“, стаклениците го „исполнија“ секој дел од пределот меѓу градовите, предградијата и индустриските зони. Според нивните описи, стаклениците се „огромни огледала поставени низ оваа област, што ја рефлектираат дневната светлина од сјајот на сонцето додека ноќе сјаат со нивната внатрешна светлина“.

Во овие многу стакленици, земјоделците користат технологија за хидропоничен систем, како и геотермална енергија за да создадат екстремно високи приноси со што е можно помала потрошувачка на ресурси. На пример, холандските оранжерии користат 1,1 литар вода за килограм произведени домати, наспроти просечната глобална потрошувачка од 27,3 литри за истото производство. Притоа, холандските земјоделци произведуваат над 100 милиони домати годишно на 14 хектари, што е овозможено преку затворен систем во кој строго се контролира температурата, влажноста и употребата на пестициди.

Таквиот систем е постигнат преку добра и одржлива архитектура. Двојно застаклените покриви овозможуваат задржување на топлината, додека модуларните челични конструкции овозможуваат лесно проширување и прилагодување на просториите без да се наруши протокот на природна светлина.

Постојните изградени стакленички структури низ Холандија се резултат на договори од областа на одржливоста. Во раните 2000-ти, Холанѓаните се посветија на национално ниво за нова форма на одржливо земјоделство. Еден од најголемите резултати беше целосна елиминација на пестициди од стаклена градина и намалена употреба на антибиотици за 60 отсто.

Како што се развиваат нови технологии и системи, Холанѓаните ги следат за да го развиваат земјоделството што е можно поефикасно и да успеа да нахранат што е можно повеќе урбано население како во Холандија, така и на глобално ниво. Ваквата архитектонска трансформација во областа на земјоделството и зголемената желба за контролирано земјоделство ќе продолжат да се развиваат, со оглед на тоа што се предвидува до 2050 година на планетата да живеат околу 10 милијарди луѓе, што е пораст од сегашните 7,8 милијарди.