Градови по пандемијата: потреба од интегрирани улици

Пандемијата на коронавирус доведе до потреба да се преиспита урбанистичкото планирање, така што градскиот живот ќе може полесно да се развива во иднина во случај на разни катастрофи.

Во новите студии спроведени за време на пандемијата, беше препознаена потребата да се најде нов начин на сообраќај. Во овој случај, предностите со модалитетите на сообраќајот на пешаците и велосипедите имаат предност, поради што се смета дека им се дава предност на овие типови на движење во однос на сообраќајот на автомобили и користењето на јавниот превоз.

Иако не се познати различни принципи на урбанистичко планирање со цел да се намали загадувањето, по пандемијата на коронавирус, се зголеми потребата за интензивирање на спроведувањето на разни проекти кои истовремено придонесуваат за намалување на загадувањето на воздухот и борба против инфекции. Меѓу овие проекти, честопати се издвојува целосна промена на уличната типологија од автомобил на пешак.

За да се добие поквалитетен јавен простор што овозможува одржување на физичката оддалеченост, многу градови при пандемија прибегнаа кон привремено претворање на патиштата во пешачки зони. На овој начин овозможени се оптималните капацитети на јавниот простор по глава на жител, на начин на кој се усвојуваат препораките на Светската здравствена организација, кога станува збор за физичката оддалеченост и начинот на престој на јавни места.

Во земји каде што има висок степен на моторизација, не е секогаш можно автомобилот целосно да се исклучи од улицата, но потребно е да се пронајде точната мерка во која може да постојат сите форми на транспорт истовремено, но тоа е претежно движење за пешаци.

Типот на улицата кој во исто време го охрабрува пешачкиот сообраќај, но не го исклучува во целост сообраќајот со автомобили, е интегриран вид на улица. Овие улици лесно можат да се идентификуваат во урбаниот простор, со поплочување на делови само за пешаци, како и со ниско ограничување на брзината за моторни возила. На овој начин, во однос на патниот сообраќај, улиците служат како кратенка меѓу главните патишта, а од гледна точка на пешачкиот сообраќај овозможуваат создавање континентално линеарно движење и задржување.

Со формирање на интегрирани улици како пространи места за движење и задржување, се придонесува за создавање на простори погодни за одржување физичко растојание, додека во станбените области овие улици може да се користат и како места за игра и рекреација.

Иако овој вид на употреба на улиците е карактеристичен за руралните области, воведувањето во урбаната средина поттикнува зајакнување на социјалната заедница, истовремено формирајќи пријатни амбиентални единици. Атрактивното поплочување и урбаната опрема, прилагодени на потребите на жителите и пешаците, создаваат пријатен имиџ на градот, истовремено подигнувајќи го нивото на визуелна удобност на корисниците.

Минувајќи низ вакви улици, корисникот на просторот доживува целосно раселување од негативните аспекти на центарот на градот – бучава, сив бетон и загаден воздух и доживува просторно искуство на питома средина со камени плочи, дрвја и места за одмор.

Иако понекогаш не е можно да се прилагодат сите улици на интегрирана употреба, можно е да се создадат двојни режими за употреба на улиците, како што е случајот во различни европски градови, кога некои улици се интегрираат поради помал интензитет на сообраќај за време на викендите, иако нема физички интервенции.