Градини над железничката линија во Сантс, Барселона

Локација: Барселона, Шпанија

Автори: Серги Годија и Ана Молино, 

Реализација: 2016 година

Плод на соработката помеѓу инженерството и архитектурата станува пример за тоа како добрата архитектура и дизајн можат да коегзистираат во симбиоза преку реактивација на јавните простори.

Во изминатиот век, линијата на железничкиот и метро инфраструктурата низ квартот Сантс во Барселона претставувала отворена рана во нејзиното урбано ткиво, делејќи го округот на два практично изолирани делови долж 800 метри од Плаза де Сантс до улицата Риера Бланка, создавајќи дисфункционални простори во смисла на акустично загадување и изложување на урбани стресори од околината. Во 2002 година, градската администрација одлучи да започне со урбанистички проект за реновирање на железничкиот коридор Сантс. Откако строго се отфрла опцијата коридорот да се закопа под земја, тие избраа да го ограничат во лесна, проѕирна кутија за добар дел од трасата, со покрив што треба да се трансформира во долг издигнат и уреден булевар во должина од 800 метри, кој подоцна ќе се прошири до соседните општини до Корнела, што ќе доведе до создавање на „зелен коридор“ долг 5 километри.

Потпорната конструкција за оваа контејнерска зграда се состои од префабрикувани бетонски блокови во дијагонална секвенца што ја прифаќа формата на голема Воренова греда што ги евоцира старите железнички мостови, оставајќи големи триаголни празнини што може да се застаклат за да се овозможи поглед на возот што минува низ градот додека на неговото акустично влијание е сведено на минимум. Нецелосното застаклување на зградата доведува до изградба на три големи зелени насипи кои се издигнуваат до покривот од најниските точки на околината. Овие насипи ја „закотвуваат“ зградата до нејзината поставеност, дозволуваат вегетацијата на покривот да се прелее на страничните улици и поддржува пешачки рампи кои обезбедуваат „природен“ пристап до покривот.

Покривот на зградата е издигнат над околните улици меѓу 4 и 12 метри и, следствено, нејзините градини стануваат клучна точка над градот. Тие започнуваат од портата во градините, кои се структурирани по две линеарни правци: едната на северната страна на покривот, многу засенчена од дрвјата, а другата на јужната страна, која е постојано на сончева светлина. Средниот простор помеѓу трасит е конфигуриран како столб на градините врз основа на конфигурацијата на сложена вештачка топографија со висока густина на дрвја и богати насади на грмушки и растенија од почва, избрани според високо селективна палета на бои. Висините на топографијата, засилени со густината и стратешката положба на дрвјата, придонесуваат за создавање простори во кои количките го губат чувството дека се внатре во градот и се наоѓаат потопени во природен амбиент.