Флуиден премин низ динамичен релјеф во Галиција, Сантијаго де Компостела

Галициското архитектонско студио CREUSeCARRASCO дизајнираше рампа за пристап до еден од последните сегменти од француската рута Камино Де Сантијаго во долниот дел на Монте до Гозо, кој се наоѓа источно од главниот град на Галиција, Сантијаго де Компостела. Рампата решава различни орографски потешкотии кои го отежнаа преминот. Проектот неодамна беше награден во категоријата проект за урбани простори и уредување на наградите COAG 2023.

Областа Rúa do Gozo е помеѓу подножјето на планината и различните инфраструктури со голема брзина што го опкружуваат влезот во градот, така што претходното решение беше долга и стрмна скала. Недостатоците беа очигледни, бидејќи значително беше нарушен континуитетот на патеката и оневозможена пристапноста за лицата со попреченост или за пристап со велосипеди.

CREUSECARRASCO ги решава сите непријатности на практичен и флуиден начин, заменувајќи ги скалите со благ наклон што овозможува застанување и овозможува поглед на градот додека се движите по патеката. Околната природа го поттикнува патувањето, придружувајќи го корисникот додека не стигне до целта.

Рампата е долга 111 метри и широка 2,5 метри, го оптимизира времетраењето и го подобрува квалитетот на движење што им се одзема на пешаците секојдневно за да ја поминат оваа област, што е функционално и поудобно движење од планините во градот.

Изграден е од армиран бетон обложен со гранит, потпрен и одвоен од земја со распони од 25 метри. Влезот на Камино де Сантијаго во градот се совпаѓа со средбата помеѓу оној на светиот Монте до Гозо и инфраструктурата што го опкружува. Досега, долгите и стрмни скалила го решаваа овој последен сегмент од спуштањето, , нарушувајќи го континуитетот на патеката и отежнувајќи ја пристапноста за луѓето, спречувајќи ја подвижноста во инвалидска количка, велосипед поради засеците направени во падината. Неговата блага падина ви овозможува да застанете и да го набљудувате градот што се појавува на патот. Кривините со своите пресврти се користат како преодни простори во кои се произведува промената кон урбаното, но и сеќавањето на природата што е оставена зад себе. Во оваа смисла, кривулестата траса долга 111 метри и широка 2,5 метри, покрај функционалното подобрување, игра улога што за шетачот регистрира промена на времето (пристигнувањето) и просторот односно природата на теренот (меѓу планината и градот).