ЕКО ДЕНДИЗАМ – искрена грижа за иднината

Тука се важи и се брои секоја алеа во паркот, секое ќоше од градината, секое стебленце од сончоглед, секое мало дрво и џиновско дрво под небесниот сводот, секоја овошка и се што нè храни и прави среќни во непосредната околина. Од бескрајната Амазонија, до реката Јангце и Кинескиот ѕид, од Арктикот до пустината Сахара и од сибирската тундра до замрзнатиот Антарктик, секој дел од овој мозаик на кој живееме, шетаме и го гледаме со толкава загриженост постепеното изумирање на Големото зеленило.

ПОЛИТИЧКА ЕКОЛОШКА СВЕСТ

Веќе постои стереотипна матрица, која наводно се однесува на грижата за иднината на човештвото. Се пребира по разни гревови и недостатоци на современата цивилизација, со посебен осврт на општото непочитување на т.н. еколошко прашање.

Итро се вадат и демагошки се исцрпуваат различни политички профити и се создава соодветен амбиент за легално уценување на најголемите сопственици на прљави технологии. Тогаш разни непожелни држави (според логиката на глобалистичката агенда) и веднаш до нив политички некоректни корпорации, буквално биваат распнати на столбот на срамот, и тоа под силни рефлектори на разгневената светска јавност.

Во заштитата на водотеците и сè уште постоечкото зеленило на планетата, во грижата за квалитетот и чистотата на воздухот, во превенција на застрашувачките последици од климатските промени, во борбата за нови видови енергија, се уриваат политичките противници, а сето ова низ овој и ваков сет на аргументи. Овде, вистината за вистинските еколошки проблеми станува смртоносна алатка, притоа вешто прикривајќи ги вистинските цели на таквите битки.

Оттука, различни фракции на зелените партии ширум Европа повеќе се занимаваат со своите општествено-политички амбиции (кои немаат речиси никаква врска со зачувувањето на природните системи) отколку со јавно објавените делови од нивната официјална партиска програма. Професионалните и политички видливи заштитници на нашата планета ретко работат од алтруизам и ретко следат романтични идеали. Ова останува само за благородни поединци и нивните приватни проекти настанати од чист ентузијазам. Тие се жртвуваат и свесно губат пари, време и позиции: просветлени луѓе кои дејствуваат исклучиво „меѓу редовите“ на сите овие огромни, политички врамени проекти.

За среќа, вакви чудесни исклучоци од правилото има многу, а убеден сум дека ќе ги има се повеќе и повеќе. На крајот на краиштата, овие редови ги пишувам во списанието на еден од таквите чувари, мисионери и бранители на сè што навистина стои во содржината на терминот „еколошки“.

ВИСТИНСКА ЕКОЛОШКА СВЕСТ

На грбот на сите овие модерни и комерцијални, идеолошки и утилитарни заклетви за одбрана и зачувување на природата, опстојуваат и некако допираат до јавноста и оние кои не живеат од екологија, туку за екологија. И покрај сите тешкотии, тие активно ја шират својата „добра вест“ за итната потреба да ја смениме нашата безгрижна и неодговорна свест и фатално заспаната совест. Овие наши дискретни херои секојдневно влегуваат во конфликти кои носат голем ризик, гледајќи ја само важноста на оваа борба, а не големите опасности што таа ги носи со себе.

Еколошката свест, во целосна смисла на поимот, се карактеризира со непристрасна и доброволна одлука да се тргне во соодветна одбрана на светилиштето – Природата. И тука работите не завршуваат на вонсудските и за медиумите невидливите спогодби и компромиси, туку се оди до крај. Можеби не толку гласно, бурно и видливо како во собраниските настапи на зелените партии, но затоа секогаш одлучно и истрајно, неуморно и бескомпромисно, додека не се решат постоечките проблеми во оваа судбински важна област на човековото делување.

Тука нема претстава за масите, ниту пак маскирани намери и скриени цели, додека единствениот профит од оваа работа е општата благосостојба и конечното прекинување на загадувањето и фаталната злоупотреба на природните ресурси.

Во овој случај, екологијата не е во практична функција на политички победи, енергетски војни, разноразни комерцијални и трендовски вмрежувања, подигања на јавното значење и препознатливост, туку единствено во корист на зачувување на сето она што „Бог ни го дал“, она што би постоело многу подобро и поубаво, да немало опасно и штетно вплеткување на  човекот.

Важно е да се стекнат вештини за прецизно препознавање на вистинските екологисти и вештина да се разликуваат оние кои прагматично го користат светот на природата од оние кои ненаметливо и доброволно ѝ служат, за да знаеме со кого си имаме работа и кој навистина ја заслужува нашата доверба , почит и поддршка, а кого повторно треба да го избегнуваме и да го заобиколуваме.

БОРБАТА ЗА ЗАЧУВУВАЊЕ НА ПРИРОДАТА Е ИСТОВРЕМЕНО И ОТПОР КОН ОБЕЗЛИЧУВАЊЕТО НА СВЕТОТ

Има работи кои се менуваат и се прилагодуваат на човековите потреби. Тие се важни, но сепак се минливи и заменливи. А тука се и оние непроменливи и незаменливи, вечни и безвременски нешта кои се наоѓаат на самата граница на тајни и чуда.

А оние работи што не можат да се купат со пари, ниту да се менуваат за нешто друго, добиваат статус на светилиште.

Погледот на широките пејзажи, океанската количина на исправено зеленило, митски густи и длабоки шуми, ни внесува вистински страв од смртоносното намалување на овие бели дробови на човештвото и губење на огромни извори на кислород во постојаното повлекување на земјата пред бетонот и недопрената природата пред освојувањето на предградија на метрополите.

И сите ние имаме чувство за сопствена одговорност во оваа апокалиптична операција, пострашна од сите војни и зарази.

Затоа што ако го изгубиме тлото под нашите нозе и сенката исчезне под жешкото сонце, ако морињата и големите води се излеат наоколу, глечерите се стопат и заканувачките пустини се шират, ако почнеме да живееме во стерилни реплики на вообичаени сетови за научно-фантастични филмови (градови на иднината без никакво зеленило и без црква, без шеталиште за пешачење и плажа за семејна забава, сместена под задолжителната купола на стаклена топка), тоа веќе нема да биде органско продолжение на историјата на човечкиот род што ја знаеме и на која и припаѓаме. Нашата борба за зачувување на природата и природните ресурси е истовремено и отпор кон обезличувањето на светот.

Тоа е борба за среќно продолжување на постоењето на се она што ги исполнувало (илјадници години) и ги надополнувало животите на класичната Атина и светиот Ерусалим, на сите верници и атеисти, романтичари и револуционери, Херодот и Оксард Вајлд, Леонардо и Рафаело, Данте и Достоевски, Моцарт и Тесла, Шекспир и Тарковски, пустиници и урбани ликови, граѓани на небото и оние од модернаото поднебо. Затоа што секој од тие животи носел со себе силно влијание на лични средби со фасцинантна или морничава, небесна или разбудена Природа, во некои од нејзините лавиринтски форми. Така, нашиот напор да ја зачуваме оваа поставеност е всушност напор да го одбраниме магичен свет (на извонредни личности) кој се заканува да исчезне засекогаш.

Тоа е борба за победа на Смислата, Убавината и Вистината, обвиткана во блескавата зелена наметка на разбудената Пролет.

Автор: Драгослав Бокан

Извор: https://www.ekokucamagazin.com/