Дуалност помеѓу простори во уметничка школа во Ваљадолид, Шпанија

Естудио Примитиво Гонзалес е нарачано да го проектира новото уметничко училиште, изградено во простор што му припаѓал на манастирот во шпанскиот град Ваљадолид. Заплетот го условува карактерот на градбата уште од самиот почеток, бидејќи има историски контекст што мораше да се почитува.

Проектот ќе се развива како постојана игра на дуалност во која има дијалог со минатото и сегашното сеќавање, историски контекст и програма насочена кон креативност. Проектот мора да го почитува неговиот историски контекст.

Фасадната обвивка е обрабоена со тула, која ја штити креативноста при просторната конфигурација на клаустерите (внатрешните манастирски градини), пропустливи, формални алузии во индустриски манир.

Предлогот на Естудио Примитиво Гонзалес започнува со дијалог со градот, преку отстапување пристапен простор за да може да се конфигурира место за состаноци, како своевиден повик до неговите жители и социјално референцирање за граѓаните.

Внатре, архитектите ја интензивираат двојноста во традиционалната типологија на дворовите, организирајќи ги училниците во две висини, посветувајќи го најголемиот двор на организацијата на просторите на работилницата. генерирајќи профил кој ги засолнува големите прозорци ориентирани кон дворот, студентска агора, простор на внатрешно светло, каде што се расплетува сиот потенцијал на оние кои ги населуваат овие простори.

Лобито е просторот каде студентите општат, преку инкорпорирање на просторни конфигурации кои ја стимулираат социјализацијата програми како што се библиотеката и кафетеријата. Оваа област, каде што се управуваат влезовите и излезите на училиштата, има двојна височина што се поврзува со помалиот внатрешен двор, место за средба на учениците.

Искористувајќи ја локацијата на зградата интегрирана во урбаното ткиво, на градот му се овозможува нов јавен простор во кои се добредојдени сите корисници. Малиот плоштад, , ќе им овозможи на учениците да се сретнат на влезот или на излезот од часот и да седнат да разговараат додека се на улица, присвојувајќи го јавниот простор и активирајќи го непосредниот контекст. Архитектурата прави позадина, а самите студенти активност која ќе биде нужно побарување за остатокот од градот.