Андалузиското градче Setenil de las Bodegas изгледа како од сет на авантуристички фантастичен филм, но пештерското становање е всушност вообичаено во Андалузија; регионот е блиску до африканската континентална плоча и геолошките сили ги исфрлиле планинските масиви и вулкани кои се совршено погодни за живеење.
Карпите и пештерите овозможуваат изненадувачки лесно населување, а блиската Cueva de la Pileta докажува човечко присуство пред 25.000 години. После тоа, жителите на пештерите главно се игнорирани се до 12 век, кога Setenil’s Moorish castle, замок на Маврите, се појавува во историските записи.
Посеопфатна употреба на геологијата како место за живеење се појавува само во маварска Шпанија, не и порано – иако е лесно да се претпостави дека овој начин на живеење бил локална традиција што Маврите ја имитирале, всушност потекнува од многу постарата арапска традиција на живеење под земја и пештерско живеалиште, стратегија за избегнување на екстремната жештина во делови од арапскиот свет.
Разбирливо е дека традицијата преживеала и по крајот на исламското владеење со Шпанија: пештерите се евтини за за живеење, со контролирана клима, веројатноста дека можат да изгорат е мала, отпорни се на земјотреси, а поради својата илјадагодишна историја во арапската култура, обично ги пренаменуваат за живеење луѓе кои знаат како да користат светлосни бунари или наменски изградени светлосни канали, искористувајќи го максимумот од достапната светлина со техники како што се бели завршни обработки на ѕидовите.
Изградба во и околу овие огромни карпи може да изгледа чудно, но е многу практична одлука донесена од луѓе кои разбираат како најдобро да ги искористат предностите на овој терен. Со оглед на непријателските односи меѓу средновековна исламска Шпанија и нејзините северни, христијански соседи, замокот од 12 век на врвот на градот стратешки бил мошне значаен, наведен е како речиси неосвоив од современите католички хроничари и го блокирал христијанското напредување кон Гранада околу 50 години.
Иако Setenil привлекува големо внимание и туристи поради својот спектакуларен амбиент, тој нè учи на важна лекција, благодарение на тоа како жителите се однесуваат кон градот и другите пештерски живеалишта во областа. Овие неверојатно ефикасни живеалишта со мал удел се користат 500 години или подолго, и се прекрасен пример за тоа како специфичноста на местото што вообичаено би го попречила населувањето може да се претвори во огромна предност за оние кои таму се населиле.