Порта3 – градежништво, архитектура и екологија Порта3 – градежништво, архитектура и екологија
Завршен во 2021 година, Културниот центар Ишиномаки, реализиран од Sou Fujimoto Architects, е знаменитост во градот Ишиномаки што ја симболизира реконструкцијата и ревитализацијата една деценија по разорниот земјотрес и цунами во Источна Јапонија во 2011 година. Со неверојатни бели планински ѕидови наспроти една, целта е да се создаде комплексен културен објект кој ќе го симболизира закрепнувањето на градот Ишиномаки, ќе послужи како катализатор за ревитализација на областа и ќе биде засолниште за итни случаи за локалната заедница.
Комбинирајќи граѓански центар и културен центар, тој претставува серија од едноставни волумени поврзани со издолжено лоби од приближно 170 m, создавајќи флексибилни и отворени простори кои нудат широк спектар на функции, од театри до галерии и изложбени сали. Соу Фуџимото Архитекти замислиле едноставен и линеарен елемент, бел монолит во контраст со драматичниот терен на планините Тојакемори на север, кај кој се протега приближно 170 метри тенко лоби за поврзување низа простори. Линеарно распоредените програми се сегментирани преку употреба на паралелограм на врвот со двоводни кровови. „Сакам да ја користам должината на страницата за да создадам идентитет“, објаснува Фуџимото.
Првично, објектите беа близу до морето, но за новите објекти беше избрано побезбедно место, подалеку од водата и околу две милји од центарот на градот. Овој дизајн овозможи интеграција на социјални функции кои наоѓаат масовна примена од граѓаните, како што се студиа за вежбање и работилници, кои излегуваат во просторот на лобито. Следствено, се појавија испреплетени ефекти од различни размери, што дополнително ја подобрува сегментацијата во линеарното лоби. Паркинг се граничи со главниот влез во центарот на зградата и спореден пристапен влез на западната страна за оние што одат од соседните куќи.
Тие се движат од еднокатна постојана изложбена сала на едниот крај до четирикатната Голема сала со 1.254 седишта со нејзината кула висока 30 метри. Различни по висина, средните волумени содржат времени галерии, сала со 300 седишта и помали групни простори како што се мали комерцијални содржини и детски простор за рекреација, соблекувални поврзани со театарот и магацин, достапни од двете страни при изведба.
Големиот земјотрес и цунами во Источна Јапонија што се случија на 11 март 2011 година ги оштетија Граѓанскиот центар Ишиномаки и Културниот центар Ишиномаки, принудувајќи ги истите да бидат урнати. Со цел повторно да се оживеат тие функции и да се создаде комплексен културен објект кој ќе ја ревитализира и активира социјалната општествена компонента кај корисниците како симбол на закрепнувањето на градот Ишиномаки, беше објавен предлог проект во 2016 година. Програмата предвидувала комплекс кој вклучува голема сала со 1254 седишта, мала сала со 300 седишта, изложбен простор, јавна галерија и простор за учење, наменет за корисници без старосна граница.
Едноставна конфигурација на планот ги распоредува програмите линеарно по тенка сала од околу 170 m во должина. Линеарно распоредената програма е сегментирана низ формите на архетипските кровови и правоаголните паралелепипеди за да се создадат низа урбани простори. Низ анализа на најчесто користените програмски облици, направен е избор на функции што најмногу ги користат граѓаните, како што се студиа за вежбање и работилници, на таков начин што тие се истакнуваат во просторот на лобито. Ова создава испреплетени ефекти од различни размери за дополнително да се сегментира линеарното фоаје.
Со внимателно прилагодување на целиот простор, вклучувајќи го изборот и поставувањето на мебелот, како и густината на сигнализацијата и осветлувањето, цел да им се овозможи на корисниците да пронајдат удобно место во нивниот секојдневен живот. Место каде што локалните студенти учат после училиште, луѓето разговараат и читаат.
Со комбинирање на овие примарни урбани облици, објектот од 13.000 квадратни метри со кула од 30 метри е и голема инсталација и структура од надчовечки размери. Има силен идентитет, но во исто време остава впечаток на мал град кој буди различни впечатоци и значења. Со надеж дека зградата нема да биде единствено обележје што ќе наметнува единствен ефект, туку нешто изградено на нејаснотија и доволно флексибилно за да им овозможи на повеќе луѓе да ги споделат своите впечатоци. Сето ова има силно присуство.
Што се однесува до структурата на големата сала, за да се одговори флексибилно на рамнотежата помеѓу бројот на седишта и видот на изведбата, седиштата на вториот кат се поделени визуелно со завеси. Внатрешноста на салата, во црна боја како позадина, го нагласува присуството на сцената и седиштата за публика, со намера да создаде чувство на единство меѓу уметниците и посетителите.
Малата сала има рамен под со столчиња на преклопување и се планира да се користи не само за сценски изведби и музички перформанси, туку и за изложби и ревии. Создавајќи прецизна архитектура, внимателно размислувајќи за програмата и контекстот истовремено се размислува и за како тој би се користел, неговата историја и неговата иднина, јавната природа и човечката природа. Иако има многу едноставна структура, она што се случува во оваа архитектура сугерира нов начин на размислување за руралните јавни комплекси.
