Ќе се бара ли наскоро кригла пиво со доказ за неговиот „еколошки отпечаток“

Сите сме свесни за влијанието на производството на храна и облека врз животната средина, како и за транспортот на стоки. Сепак, многумина не размислуваат за тоа како алкохолните пијалоци можат да ја загрозат природата.

Ефектите од производството на алкохолни пијалоци генерално се игнорираат, додека индустријата за пијалоци е добро развиена, пишува за Индепендент предавач на Универзитетот Јорк, Јан Хамилтон.

Во секоја фаза на производство на алкохол – има влијание врз животната средина: од одгледување суровини, преку производство, до пакување и транспорт на готовиот производ.

Како што расте светската популација, така расте и побарувачката за алкохолни пијалоци, како и храна.

Кога земјиштето е доделено на земјоделските култури за производство на алкохол, тоа очигледно го намалува капацитетот на ресурсите за храна.

За разлика од храната, алкохолот не е од витално значење, а тоа понекогаш резултира во ситуација во која одгледувањето ориз и компири за производство на алкохол е приоритет во однос на снабдувањето со оние луѓе на кои им е потребна храна во многу делови на светот, предупредува Хамилтон во својот текст.

Земјата не е единствениот ограничен ресурс. Соодветното снабдување со вода е исто така меѓу приоритетите во многу региони низ целиот свет.

Како што се зголемува глобалната потрошувачка на алкохол, така се зголемува и побарувачката за вода што се користи за наводнување на земјоделски култури и производство на алкохол.

Едно шише од 500 милилитри пиво „троши“ 148 литри вода, а една чаша вино од 125 милилитри – 110 литри. Затоа алкохолот е производ „желен за вода“.

Повеќето земјоделски култури обично се третираат со пестициди со цел да се подобри родот и да се намалат болестите, што, пак, придонесува за загадување на локалните водни патишта, бидејќи хемикалиите од пестицидите се пренесуваат на блиските водотеци.

Дополнителна потребна енергија е, на пример, онаа што се користи за подготовка на пиво и дестилирање на жестоки пијалоци.

Исто така, загрижувачки е токсичниот отпад од производството на алкохол.

За секој произведен литар текила, има пет килограми отпадна пулпа и 11 литри отпад „киселина“, кои ја загадуваат почвата и водата во мексиканските региони кои се вклучени во производството на овој пијалок.

Исто така, дистрибуцијата на пијалоци користи значителна количина на енергија што придонесува за загадување и и штети на животната средина.

Пакувањето и ладењето на алкохолни производи носи и еколошки трошоци.

Иако очигледно има простор за рециклирање алуминиумски лименки и стаклени шишиња, 50 отсто од нив во Велика Британија завршуваат на депонии и 50 милијарди лименки пристигнуваат на истата дестинација во Америка.

Сè на сè, постои правило што сугерира дека колку е поголема содржината на алкохол, толку е поголема неговата „јаглеродна стапка“.

Така, секоја промена во трендовите или преференциите за видовите алкохол има некакво влијание врз околината.

Во Велика Британија, зголемената популарност на вино и алкохолни пијалоци во последниве години доведе до поголеми трошоци за обновување на природните ресурси што се користат за нивно производство.

Производството на пиво има малку помало влијание врз природата.

Авторот предупредува на порталот Independent.co.uk дека „во моментов има празнина во еколошката политика на Обединетото Кралство“, односно дека се наоѓа во „состојба на негирање на влијанието што алкохолот го има врз природата“.

Хамилтон верува дека ваквиот пристап ќе биде релативно лесен за промена, исто како и со облеката или храната, и дека може да се инсистира производителите да им даваат на потрошувачите информации за „јаглеродниот отпечаток“ на нивните производи.

Ова ќе обезбеди непосреден стимул за индустријата да ги намали еколошките трошоци во секоја фаза – од одгледување култури до контејнери.