Китовите се важна алка во борбата против климатските промени

Китовите се меѓу најголемите суштества на Земјата. Нивните тела се огромни резерви на јаглерод, а присуството на китови во океаните ги обликува екосистемите околу нив. Од длабочините на океанот, овие суштества ја одредуваат и температурата на планетата Земја – што неодамна почнавме да го цениме.

Со сечење и палење шуми и пасишта, луѓето на копно директно влијаат на јаглеродот складиран во копнените екосистеми. Во отворен океан, се претпоставува дека човекот нема директно влијание врз јаглеродниот циклус, покажува студијата од 2010 година. Но, таа претпоставка не влијаеше на китовите. Експертите сметаат дека популацијата на китовите е намалена за 66-90 проценти. Кога китовите умираат, тие тонат до дното на океанот, а целиот јаглерод во нивните тела се транспортира во длабокото море, каде што останува со векови.

Ендру Першинг, научник од Универзитетот во Мејн, во својата студија открил дека во текот на 20 век, ловот на китови донел околу 70 милиони тони јаглерод диоксид во атмосферата.

“Ова е многу, но истиот резултат го постигнуваат 15 милиони автомобили за една година. Само во САД има 236 милиони автомобили“, рече Першинг.

Китовите се хранат во длабока вода, а потоа се враќаат на површината на океанот за да дишат и да извршат нужда. Нивните измет богат со железо создава совршени услови за раст на фитопланктон, микроскопски суштества кои имаат огромно влијание врз атмосферата на Земјата. Имено, тие апсорбираат околу 40 проценти од вкупниот јаглерод диоксид, дури четири пати повеќе од дождовната шума Амазон.

Мора да размислуваме за ловот на китови како трагедија затоа што падот на популацијата на китовите носи неочекувани последици.

На пример, како што популацијата на китовите опаѓа, орките наместо китови ќе ловат помали морски цицачи како видри. Ова ќе доведе до пад на популацијата на видри, што дополнително доведува до проширување на популацијата на морски еж што ги уништи шумите алги околу Северниот Атлантик.

Ова значи дека ако застанаме на патот на китоловството, би сториле важна работа во борбата против климатските промени и би ги намалиле емисиите, директно и индиректно.

Имаше и други предлози за тоа како да се намалат емисиите на СО2 – садење дрвја, стимулирање на фитопланктон со додавање на железо во океанот, а потоа форма на геоинженеринг позната како оплодување со железо.

Сепак, за садење дрвја ќе биде потребно земјиште што можеби веќе го користиме како друго вредно живеалиште или обработливо земјиште. Убавината на „враќањето“ на популацијата на китовите е во тоа што има доволно простор во океанот – простор што некогаш бил исполнет со китови.