Станицата на московското метро „Мајаковскаја“, вредно културно наследство

„Мајаковскаја“ е станица на московското метро именувана по Владимир Мајаковски. Отворена е на 11. септември 1938. година (осум години по смртта на поетот), како дел од плоштадот „Театрална“. Ова е длабока станица со три свода и со една островска платформа. Во 1939. година, проектот на станицата добила Гран при на Светската изложба во Њујорк. Станицата има статус на вредно културно наследство од регионално значење.

Проектот кој вклучувал изградба на станица под плоштадот се појавил во првата половина на 1930-тите. Овој проект бил одобрен во мастер планот од 1935 година. Авторот на проектот на станицата, архитектот С. М. Кравец, инженерот Н. И. Ушаков и конструктивецот Р. А. Шејнфејн, како експеримент, одлучиле да изградат длабока станица со надолжни аркади.

Станицата требало да биде украсена во духот на италијанската ренесанса. Сепак, овој проект бил отфрлен како неуспешен, бидејќи не ги искористил конструктивните предности на челичните столбови, чија употреба првично била планирана. Архитектот А.Н. Душкин се приклучи на работата на станицата и значително го променил оригиналниот проект. Биле направени елементи од нерѓосувачки челик за завршување на станицата, а нишите на сводот на централната сала украсени со мозаични панели изработени според цртежи на уметникот А. А. Деинека.

Столбовите на станицата се положени на длабочина 34 метри. Вкупната ширина на платформата е 14,3 метри, а должината е 156 метри. За прв пат во СССР се користел челик наместо армиран бетон. Челични столбови со пресек од 65×75 центиметри ги поддржуваат трите кораби. Столбовите се поставени на надолжна метална греда со дијаметар од 1,6 метри, положена на бетонска плоча. Во средишниот дел на станицата направени се низа челични потпори и врски за да се зголеми крутоста на конструкцијата. Висината на сводовите на централните лаци е 5,3 метри; ширина на распон – 8,9 метри; нагибот на сводовите е 4,2 метри.

И покрај фактот дека архитектурата на „Мајаковскаја“ припаѓа на „сталинистичкиот неокласицизам“, присуството на некои авангардни детали и дава карактеристики на Арт Деко. Архитектурата на станицата се одликува со леснотија и елеганција. Тробродната сала изгледа попространа, иако ширината на платформата е помала од онаа на другите длабоки станици.

За прв пат во московското метро, ​​столбовите и сводовите на станицата се обработени со полиран брановиден нерѓосувачки челик. Аголните делови на столбовите до висина на човек украсени се со уралскиот камен „орел“ (родонит. Челичните конструкции на сводовите се врамени со влошки од темносив мермерен варовник од грузиското наоѓалиште Садахло. Плафонот на станицата е покриен со бел малтер.

Светилките се сместени во 34 овални ниши во сводот на централната сала. Долж појасот на секоја купола има по 16 свеќници. Од перспектива на холот, овие осветлени ниши изгледаат како лустери. Овде се сместени решетките за вентилација. Сводовите на станицата се украсени со мозаични панели сместени во нишите, дело на уметникот Александар Деинека. Темата е „24 часа советско небо“.

Горниот дел од ѕидовите на патеката е украсен со бело-син мермер, долниот дел со варовник сличен на црно-маслинов мермер, додека  ѕидовите на колосеците се украсени со сиво-зелен диорит. Ѕидовите на ходниците се завршени со венец од нерѓосувачки челик.

Подот на станицата е поплочен со геометриски мермерни обрасци. Користени се три вида камен: жолтеникав „Газган“, црвен „Салиети“ и маслинов „Садахло“. По должината на рабовите на платформите на станицата е поставен сив гранит.

За време на Големата патриотска војна, станицата се користела како засолниште од бомби.

На крајот на 1950-тите години во станицата е поставена биста на Владимир Мајаковски. Набрзо потоа отворен е и втор излез до спротивната страна на улицата.

Од 1980-тите, станицата има статус на архитектонски споменик. Во 2001 година, станицата е вклучена на списокот на историски и културни споменици како еден од највредните архитектонски објекти на градот Москва.

Во новиот милениум станицата е повеќепати реконструирана со голема сеопфатна санација. Од 2021 година, на платформата на станицата се одржуваат свадбени церемонии на отворено. Регистрациите се вршат ноќе за да не се вознемируваат патниците.